شمیم یاس1

​آيا مؤمنى نيست؟
امام باقر (ع) فرمودند:

«خداى تعالى از ابتداى هر شب جمعه تا آخر آن، از بالاى عرش ندا در مى‏ دهد: «آيا بنده مؤمنى نيست تا پيش از دميدن سپيده، براى دين يا دنيايش، مرا بخواند تا من اجابتش كنم؟ آيا عبد مؤمنى نيست كه تا قبل از طلوع فجر، از گناهانش توبه كند تا من او را بيامرزم؟ آيا بنده مؤمنى نيست كه روزى ‏اش تنگ شده باشد تا قبل از طلوع فجر، از من زيادتر روزى درخواست كند و من روزى ‏اش را زياد كنم و بر او وسعت دهم؟ آيا عبد مؤمن بيمارى نيست كه قبل از طلوع فجر، از من درخواست شفا كند، پس او را شفا دهم؟ آيا عبد مؤمن در بندى نيست كه تا قبل از طلوع فجر، از من درخواست آزادى از زندان كند و من او را برهانم و راهش را باز كنم؟ آيا بنده مؤمن ستم‏كشيده‏ اى نيست كه تا قبل از طلوع فجر از من درخواست انتقام كند و من او را يارى كنم و برايش انتقام بگيرم؟» پس پيوسته اين‏گونه، مردم را مى‏خواند تا صبح شود.»
منبع: «عدة الدّاعى و اجاعى السّاعى»، ص 52.